Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από τη 17η Νοεμβρίου 1973, μία ημερομηνία –σταθμό στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας, όταν χιλιάδες φοιτητές και απλός κόσμος, μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο, αναμετρήθηκαν θαρραλέα με τη Δικτατορία, βγαίνοντας νικητές από μία μάχη που έδειχνε εντελώς άνιση.

Ήταν μία πραγματική εξέγερση. Ένας αξιοθαύμαστος αγώνας, που δημιούργησε μία αλληλουχία γεγονότων τα οποία οδήγησαν στην πτώση του χουντικού καθεστώτος. Ένας θρίαμβος του πάθους για ελευθερία και δημοκρατία.

Σαράντα ολόκληρα χρόνια μετά, το τότε σύνθημα της εποχής, «Ψωμί –Παιδεία-Ελευθερία» βρίσκεται, δυστυχώς, πάλι στο επίκεντρο ως αίτημα κατεπείγουσας ανάγκης για το σύνολο της κοινωνίας.

Ο αγώνας του Πολυτεχνείου προβάλλει ως λαμπρό παράδειγμα υπενθύμισης ότι οι νέοι άνθρωποι μπορούν, αν εναντιωθούν στο συμβιβασμό, τη μοιρολατρία και την αδιαφορία να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα.

Αυτό απαιτεί η σύγχρονη σκληρή πραγματικότητα με τη φτωχοποίηση του λαού, τα δημοκρατικά ελλείμματα, και την επανεμφάνιση νοσηρών φαινομένων όπως ο ρατσισμός που συγκλονίζει  την ελληνική κοινωνία.

Το Πολυτεχνείο ζει και θα συνεχίσει να ζει δίνοντας πάντα ένα μήνυμα αντίστασης, πάλης και ελπίδας.