Αναλυτικά η δήλωση του Ανδρέα Μποζίκα:

Το Χαϊδάρι γνωρίζει ότι ο Β. Ντηνιακός κληρονόμησε μια άξια λόγου, πολιτική περιουσία.

Με «συμβολαιογράφο» και κτήτορα τον πατέρα Κυριάκο Ντηνιακό, ενέγραψε στη μερίδα του, λίγο απ΄όλα:

Δημαρχιακό θώκο, όπου άλλος καθόταν, αναγνωρισιμότητα και γυαλάδα, από εκείνη την «πράσινη» περίοδο των δανεικών, που όλη η χώρα σήμερα πληρώνει.

Παρέλαβε επίσης ένα «ξανά Ντηνιακός» - έτσι ονόμασε το συνδυασμό του -, μαζεύτηκαν οι παλιοί «στυλοβάτες» από υποχρέωση, αλίευσε και κάτι «μπαγιάτικα ψάρια» που σπαρτάραγαν έξω από τη λιμνούλα του ΠΑΣΟΚ (πέντε, έξι τον αριθμό) και ξεκίνησε για δήμαρχος  Χαϊδαρίου.

Στην πορεία, ντύθηκε τη στολή τού άφθαρτου (συνώνυμο του αυτοδιοικητικά  άεργου), φόρεσε ένα χαμόγελο και πρωτοπερπάτησε στις γειτονιές του Χαϊδαρίου.

Ήταν «καταδικασμένος» για πρώτη φορά στη ζωή του, να τις μάθει…

Δυστυχώς για το Β. Ντηνιακό δεν αρκούσε μόνο αυτό. Ήταν δυσάρεστο για τον ίδιο να αντιλαμβάνεται από πού περνούσε και περνά, πως  υπάρχουν προβλήματα που απαιτούν μοιραία: γνώση και λύσεις. Αυτό το δίπτυχο «γνώση και λύσεις» είναι μέχρι αυτή την ώρα και θα είναι, ο εφιάλτης του!

Όσο και αν προσπαθούν «οι στυλοβάτες» του πατέρα, όσο και αν ο ίδιος καλογυαλίζει το δαχτυλίδι του Κυριάκου, όσο και αν κλείνει τη λεξούλα «νέος» σε όλες τις πτώσεις, η ουσία είναι μία: Δεν γνωρίζει τα θέματα, δεν γνωρίζει το Χαϊδάρι, δεν έχει το αυτοδιοικητικό βάρος να βρει λύσεις για την πόλη.

Ο Β. Ντηνιακός είναι ένας λοχαγός, σε ένα στρατό με παλιές σκιές. Σκιά κι ο ίδιος, και αντανάκλαση μιας εποχής, που όλα λύνονταν με τον «καπάτσο»  τρόπο. Τον τρόπο του… Κυριάκου.

Είναι γνώρισμα κάθε σκιάς, να μεγαλώνει ή να μικραίνει, όταν πέφτει απάνω της το φως. Το φως που μοιραία αποκαλύπτει! Ο Β. Ντηνιακός, είναι ένας πιεστικός κι ανυπόμονος κληρονόμος. Πρώτος – πρώτος στη σειρά των «κληρονόμων»  αδημονεί να ανοίξει η πολιτική διαθήκη και να … εισπράξει. Απευθύνεται στο Χαϊδαριώτη  με το χαρτί της πολιτικής διαθήκης ανά χείρας και την ανεμίζει κατά πρόσωπο στον καθέναν, από  εμάς.

-«Εγώ ειμί», φωνάζει… ο κληρονόμος…»

Έχουν αλλάξει οι καιροί και ο Β. Ντηνιακός αξίζει να μάθει ότι ακόμα και οι γονικές παροχές ακρίβυναν και οι φόροι πολιτικής κληρονομιάς  είναι… δυσβάσταχτοι. Μια καλή στάση αποπληρωμής είναι η σεμνότητα, η θητεία, κάποια χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και μετά ακολουθούν οι «βοναπαρτισμοί» που προσβάλλουν τα αυτιά και τη μνήμη μας: «Είμαι υποψήφιος δήμαρχος με ονοματεπώνυμο».

Γιατί αλλιώς το «ξανά Ντηνιακός» ειδικά για τον Β. Ντηνιακό γίνεται στα μάτια μας «Ντηνιακός  ο Β΄» . Όμως τα βασιλόπουλα  του παραμυθιού μας τελείωσαν και το παραμύθι που σερβίρει για το Χαϊδάρι, δεν περνά πλέον !