Αφιέρωμα στα συσσίτια που έχουν οργανωθεί στα «ακριβά» προάστια της Αθήνας, την Κηφισιά και το Ψυχικό, κάνει η Deutsche Welle, μιλώντας για τα «τρικ» που χρησιμοποιούν οι φορείς αρωγής προκειμένου να μην θιγεί η αξιοπρέπεια των ανθρώπων που κάποτε ήταν ευκατάστατοι αλλά σήμερα μπορεί να μην έχουν ηλεκτρικό.

Το άρθρο ξεκινά από την Κηφισιά όπου η δημοτική σύμβουλος Μαρία Κεφαλά – Σαλματάνη συμμετέχει στην διανομή φαγητού, στο πλαίσιο προγράμματος που χρηματοδοτήθηκε με 4.000 ευρώ από την ΕΕ και βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε δωρεές ιδιωτών. Η ίδια αναφέρει ότι αναμένεται να στηθεί και «κοινωνικό φαρμακείο».

«Η περιοχή μας θεωρείτο ‘των πλουσίων και διασήμων’ από τη δεκαετία του 80 και μετά αλλά αυτή είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος. Στην Κηφισιά ζουν πολλές μεσαίες οικογένειες που τώρα αντιμετωπίζουν τον εφιάλτη της ανεργίας» αναφέρει η κ. Κεφαλά.

Πρόκειται όπως λέει για οικογένειες, στις οποίες κάποτε εργάζονταν και ο πατέρας και η μητέρα ή για οικογένειες επιχειρηματιών και επαγγελματιών που έχουν «πνιγεί» στα χρέη και πλέον δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες.

Στην διανομή τροφίμων συμμετέχουν 19 υπάλληλοι του δήμου, ενώ στις προσπάθειες βοηθούν και εθελοντές. Στη λίστα με τους αιτούντες βρίσκονται περίπου 170 άτομα, αλλά ο αριθμός όσων έχουν ανάγκη είναι πολύ μεγαλύτερος, καθώς οι πρώην ευκατάστατες οικογένειες δεν μπορούν εύκολα να παραδεχτούν ότι δεν έχουν φαγητό.

«Συχνά μας ενημερώνουν διακριτικά ο γείτονες, για παράδειγμα ότι δεν βλέπουν φως στο σπίτι δίπλα τους, πράγμα που κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει ότι είναι κομμένο το ρεύμα» λέει η σύμβουλος. Σε αυτές τις περιπτώσεις επικοινωνεί με την οικογένεια κάποιος ψυχολόγος ή σύμβουλος και δίνει βοήθεια, όσο πιο διακριτικά γίνεται.

Στην DW μιλά και ο δήμαρχος του Ψυχικού, Παντελής Ξυριδάκης, ο οποίος τονίζει ότι πριν από μερικά χρόνια κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη σημερινή κατάσταση και ότι πολλές οικογένειες νιώθουν ντροπή και δεν ζητούν βοήθεια. Έτσι οι δημοτική αρχή «σκέφτηκε» κάτι ασυνήθιστο.

«Πριν από ενάμιση μήνα στήσαμε ένα περίπτερο όπου ο καθένας μπορεί να έλθει και να προσφέρει τρόφιμα. Το περίπτερο βρίσκεται μπροστά από ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ, αλλά το φαγητό δίνεται αργότερα σε ένα ιδιαίτερο σημείο» αναφέρει.

Η ιδέα είναι απλή: Όλοι νιώθουν καλά όταν τους βλέπουν να δωρίζουν τρόφιμα και αυτό αποτελεί κίνητρο για να προσφέρουν ενώ το αντίθετο συμβαίνει με όσους τα λαμβάνουν.