Σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης:

- είναι αρμόδιοι  για τη διοίκηση των τοπικών υποθέσεων

- απολαμβάνουν διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας

- η εποπτεία του κράτους πάνω τους περιορίζεται αποκλειστικά στον έλεγχο νομιμότητας των αποφάσεων και πράξεών τους

- το κράτος είναι υποχρεωμένο να λαμβάνει όλα εκείνα τα μέτρα που απαιτούνται για την εξασφάλιση της οικονομικής αυτοτέλειάς τους, καθώς και να τους ενισχύει οικονομικά όταν τους μεταβιβάζει δικές του αρμοδιότητες.

Αυτές οι βασικές αρχές, που με πανηγυρικό τρόπο καθιερώνονται στο Σύνταγμά μας, φαίνεται πως στις μέρες μας, τίθενται εν αμφιβόλω. Ο τελευταίος νόμος για τη διαθεσιμότητα των υπαλλήλων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ΙΔΑΧ, αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς τη μεθοδευμένη κατάργηση της αυτοτέλειας των ΟΤΑ και τη θεσμική συρρίκνωσή τους. Δυστυχώς, το Κράτος, για μια ακόμη φορά λειτουργεί ανορθολογικά και  με διάθεση τιμωρίας απέναντι στην Αυτοδιοίκηση, μειώνοντας την κρατική χρηματοδότησή μας κατά 60% για τα λειτουργικά μας και κατά 90% για τις επενδύσεις. Αυτή την πρωτοφανή μείωση που επέβαλε στην Αυτοδιοίκηση δεν είχε το θάρρος και την τόλμη να την επιβάλει και στους φορείς της Κεντρικής Κυβέρνησης. Αν το είχε κάνει, δεν θα χρειαζόταν σήμερα το επαχθές μέτρο της διαθεσιμότητας υπαλλήλων που διαλύει υπηρεσίες και ζωές ανθρώπων.

Ο Περιφερειάρχης Αττικής, κ. Γιάννης Σγουρός, δήλωσε:
«Το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, εξέφρασε την πλήρη διαφωνία του, με τις ρυθμίσεις του ανωτέρω νόμου και την πρόθεσή του να αποτρέψει τις δυσμενείς συνέπειές του, πάντοτε στο πλαίσιο του Συντάγματος και με τις εγγυήσεις που παρέχει η Δικαστική Εξουσία. Η Περιφέρεια Αττικής πρότεινε ως ισοδύναμο δημοσιονομικό μέτρο στη διαθεσιμότητα των υπαλλήλων της, να καλύψει η ίδια από δικά της αποκλειστικά έσοδα, και όχι από χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, το κόστος της μισθοδοσίας αυτών των υπαλλήλων, για τα τρία χρόνια εφαρμογής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Προσαρμογής 2013 – 2016. Πρόκειται για μια πρόταση που βρίσκεται απέναντι στη λογική των ισοπεδωτικών και οριζόντιων  μέτρων, που παράλληλα στέλνει ένα μήνυμα ότι η Πολιτεία επιβραβεύει τους φορείς που ασκούν συνετή και χρηστή δημοσιονομική διαχείριση. Δεν πρέπει να αναγορευθεί σε πολιτική πρακτική η πρακτική του Προκρούστη».