του Κωνσταντίνου Γεννάδη

Από το 2008, με την επέλευση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η οποία έπληξε κυρίως τις χώρες του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού Νότου» (στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και η πατρίδα μας), υπήρξε μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης έντονος προβληματισμός για τον τρόπο αντιμετώπισης της. Διαφορετικές απόψεις εκφράστηκαν, και τελικά επικράτησε η άποψη που υπερίσχυε στην Βόρεια Ευρώπη (και είχε ως κύριο εκφραστή της την Γερμανία), με την επιβολή της πολιτικής λιτότητας.

Ποια είναι τα σημαντικότερα στοιχεία αυτής της πολιτικής; Οι ελαστικές μορφές εργασίας, η δυνατότητα μαζικής απόλυσης εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα χωρίς αποζημίωση, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Και όλα αυτά ενταγμένα σε μια φιλοσοφία και λογική, ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος τρόπος για να επιστρέψουν σε θετικό πρόσημο οι δημοσιονομικοί δείκτες των «προβληματικών» κρατών, και να αποκατασταθούν οι ισορροπίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η καθημερινότητα που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών τα τελευταία 6 χρόνια, δείχνει ότι η πολιτική λιτότητας στην περίπτωση της χώρας μας έχει παταγωδώς αποτύχει. Ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, αυτοκτονίες με αιτία οικονομικά προβλήματα συνθέτουν ένα ζοφερό και συνάμα «εκρηκτικό» σκηνικό, μιας κοινωνίας η οποία δοκιμάζεται στα όρια της αντοχής της, αν δεν τα έχει ήδη εξαντλήσει. Η πολιτική λιτότητας δημιούργησε πολλά περισσότερα προβλήματα από αυτά που θεωρητικά είχε σκοπό να λύσει.

Συνεπώς, για να βγει η Ελλάδα και οι πολίτες της από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται σήμερα χρειάζεται «αλλαγή σελίδας», δηλαδή μια διαφορετική πολιτική προσέγγιση του προβλήματος της οικονομικής κρίσης, προσαρμοσμένη και στις ιδιαιτερότητες της πατρίδας μας.

Ποια μπορεί λοιπόν να είναι η λύση του προβλήματος;  Μεταρρυθμίσεις στον διοικητικό και οικονομικό τομέα, επενδύσεις και ανάπτυξη.

Οι μεταρρυθμίσεις στον διοικητικό τομέα θα πρέπει να επικεντρωθούν κυρίως στην διευκόλυνση του πολίτη στην καθημερινή επαφή του με τις δομές της Δημόσιας Διοίκησης (Υπουργεία, Περιφέρειες, Δήμους κλπ.), και στον οικονομικό τομέα στην ενίσχυση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας, καθώς και στην δημιουργία ενός δικαιότερου φορολογικού συστήματος.

Η προσέλκυση επενδύσεων κυρίως από το εξωτερικό, θα οδηγήσει στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στην χώρα, και συνεπώς στην σταδιακή μείωση της φτώχειας και της ανεργίας. Η εισοδηματική ικανότητα και η μεγαλύτερη αγοραστική ικανότητα των πολιτών, θα δημιουργήσει ακόμα περισσότερες θέσεις εργασίας.

Ο εργαζόμενος πολίτης θα μπορεί με μεγαλύτερη ευχέρεια να ανταποκρίνεται και στις υποχρεώσεις του απέναντι στο Κράτος (Ασφαλιστικά Ταμεία, Εφορίες κλπ.). Με την αύξηση των εσόδων του Κράτους, θα δοθεί η δυνατότητα στο τελευταίο να εκσυγχρονίσει και να βελτιώσει τις δομές του, και να παρέχει συνολικά μια καλύτερη ποιότητα ζωής στους κατοίκους του.