του Κωνσταντίνου Γεννάδη

Οι εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι ήδη παρελθόν. Από αυτές αναδείχθηκε ως πρώτο κόμμα για πρώτη φορά στα ελληνικά πολιτικά χρονικά ένα κόμμα της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με την σύμπραξη του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, σχημάτισε κυβέρνηση.

Ένα στοιχείο που παρατηρούμε και σε αυτές τις εκλογές είναι ότι ο ελληνικός λαός επέλεξε με την ετυμηγορία του να μην αναδειχθεί ένα κόμμα ως αυτοδύναμη κυβέρνηση. Όπως ακριβώς συνέβη και στις προηγούμενες εθνικές εκλογές του 2012, που πρώτο κόμμα, αλλά όχι αυτοδύναμο, είχε αναδειχθεί η Νέα Δημοκρατία, η οποία συγκυβέρνησε (σε πρώτη φάση) με το ΠΑΣΟΚ και την Δημοκρατική Αριστερά, και αργότερα μόνο με το ΠΑΣΟΚ.

Η ερμηνεία που μπορούμε να δώσουμε για αυτό, είναι ότι ο Έλληνας ψηφοφόρος νιώθει πλέον ανασφάλεια και αβεβαιότητα όταν ένα μόνο κόμμα ασκεί εξουσία. Ο κίνδυνος οι δομές ενός κράτους να γίνουν «λάφυρο» του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, η αλαζονεία της εξουσίας, η προστασία και ανάδειξη των «ημετέρων» ενός κόμματος έναντι των αντικειμενικά ικανών της κοινωνίας, επηρεάζουν αποφασιστικά την κρίση και την βούληση του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου προς αυτή την κατεύθυνση.

Με άλλα λόγια, ο Ελληνικός λαός κρίνει ότι μόνο με ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις πρέπει από εδώ και στο εξής να κυβερνάται η χώρα. Στην τραγική οικονομική κατάσταση που έχουμε περιέλθει ως χώρα, κανείς ικανός δεν περισσεύει, όπου και αν επιθυμεί να τοποθετεί τον εαυτό του ιδεολογικά και πολιτικά.

Άλλωστε είναι πλέον ασαφείς και δυσδιάκριτες οι διαχωριστικές γραμμές στα ιδεολογικά ρεύματα όπως τα γνωρίζαμε στην νεότερη Ελλάδα, δηλαδή στην Δεξιά, την Αριστερά και το Κέντρο.

Σε λίγες μέρες θα λάβει χώρα στην νέα Βουλή, η ψηφοφορία για την ανάδειξη του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Φημολογείται έντονα ότι η πρόταση της συγκυβέρνησης θα είναι από τον χώρο της Κεντροδεξιάς, και μάλιστα ότι θα πρόκειται για πρώην Αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.  

Αν η εν λόγω φημολογία αποδειχθεί αληθής, αυτό θα είναι από μόνο του ως γεγονός, ένα ακόμα βήμα προς την κατεύθυνση ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων. Μόνο με εθνική ενότητα και ομοψυχία, ακόμη και στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο, μπορούμε να επιτύχουμε καλά αποτελέσματα, για το καλό της χώρας και το συμφέρον του Ελληνικού λαού.