Η 4η Φεβρουαρίου του 2018 ήταν μια ιδιαίτερη μέρα, με έντονη συναισθηματική φόρτιση για όλους τους Έλληνες. Το μεσημέρι εκείνης της Κυριακής εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια, από την Κύπρο, καθώς και εκπρόσωποι της Ελληνικής Ομογένειας από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης όπου βρίσκεται Ελληνισμός, συγκεντρώθηκαν στις 14:00 μ.μ. στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών, για έναν και μοναδικό σκοπό: Να φωνάξουν αυτό που είναι αυτονόητο, ότι η Μακεδονία μας είναι μια, και είναι Ελληνική.

Ήταν η λαϊκή απάντηση στις πρόσφατες εξελίξεις που αφορούν ένα μείζον εθνικό θέμα, το οποίο δεν είναι άλλο από την ονομασία του γειτονικού μας κράτους, που βρίσκεται στα βόρεια σύνορά μας, το οποίο αυτοαποκαλείται «Δημοκρατία της Μακεδονίας», και το οποίο η Ελληνική Δημοκρατία έχει αναγνωρίσει ως «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Η πατρίδα μας η Ελλάδα, όπως αποδεικνύεται, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ως σταυροδρόμι τριών ηπείρων (Ευρώπη, Ασία, Αφρική), αλλά και σταυροδρόμι πολιτισμών, τόσο κατά την περίοδο της αρχαιότητας όσο και στην πρόσφατη πολιτική της ιστορία, που ξεκινά μετά την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού με την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, είναι «καταδικασμένη» διαρκώς να βρίσκεται σε εγρήγορση για την προάσπιση των εθνικών της συμφερόντων και των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.

Σαν να μην ήταν αρκετή η διαρκής αντιπαλότητα με την απρόβλεπτη και μερικές φορές επικίνδυνη γείτονά μας εξ Ανατολών (Τουρκία), η οποία βλέπει γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, εποφθαλμιά τα ελληνικά νησιά (όπως αποδεικνύεται από το πρόσφατο περιστατικό στα Ίμια), και επιθυμεί αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, η εισβολή και κατοχή στην Κύπρο που μένει από το 1974 μέχρι και σήμερα ένα άλυτο ζήτημα, ένα νέο μέτωπο άνοιξε στα εθνικά μας θέματα, το ζήτημα του ονόματος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Στην ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία πριν την διάλυσή της το 1991, υπήρχε ήδη από το 1944 (δηλαδή εδώ και 74 χρόνια) η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας (αυτό που εμείς γνωρίζουμε σήμερα ως Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας)  ως ένα από τα  έξη κράτη που μαζί με την Σλοβενία, την Κροατία, την Σερβία, το Μαυροβούνιο και την Βοσνία-Ερζεγοβίνη αποτελούσαν την ενωμένη τότε Γιουγκοσλαβία.

Οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες ήδη κατά την διάρκεια των δυο πρώτων δεκαετιών που ανέκυψε το εν λόγω θέμα (1950,1960) εξέφρασαν τις έντονες αντιρρήσεις τους για την χρήση του όρου «Μακεδονία» που έκανε το κρατίδιο αυτό.

Δυστυχώς όμως η πολιτική συγκυρία δεν ήταν ευνοϊκή για δυο λόγους: 1) Η ανθρωπότητα μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου χωρίστηκε σε σφαίρες επιρροής μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και της Σοβιετικής Ένωσης, με τις Η.Π.Α. να πρεσβεύουν το μοντέλο της φιλελεύθερης/ιδιωτικής οικονομίας και του καπιταλισμού, και την Σοβιετική Ένωση να πρεσβεύει το μοντέλο της κρατικής οικονομίας και του κομμουνισμού. Η πατρίδα μας η Ελλάδα, βρισκόταν σταθερά προσανατολισμένη στον Δυτικό κόσμο, ενώ η Γιουγκοσλαβία ήταν μεν κομμουνιστικό κράτος, πλην όμως μια αιρετική φωνή στο Ανατολικό Μπλοκ. Ήταν η εποχή του λεγόμενου Ψυχρού Πολέμου, και οι διπλωματικές σχέσεις και επαφές μεταξύ των χωρών που ανήκαν στα δυο αντίπαλα στρατόπεδα, ήταν εξαιρετικά περιορισμένες. 2) Το Κυπριακό Ζήτημα ήταν σε μια κρίσιμη καμπή, με την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου το 1959 και την ίδρυση του ανεξάρτητου Κυπριακού κράτους, και η ελληνική εξωτερική πολιτική ήταν επικεντρωμένη στο μείζον αυτό εθνικό θέμα.

Τέλος, το γεγονός ότι το όνομα «Μακεδονία» δεν ακουγόταν στους διεθνείς οργανισμούς (πχ Ο.Η.Ε.) αλλά ούτε και σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων, δημιουργούσε έναν εφησυχασμό στην Ελλάδα και το θέμα του ονόματος της γειτονικής μας χώρας ήταν υποβαθμισμένο, δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή σε επίπεδο ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Οι Σκοπιανοί προσπαθούν να οικειοποιηθούν την ιστορία ενός άλλου λαού, του Ελληνικού. Οι Μακεδόνες ήταν ελληνικό φύλο, μιλούσαν ελληνικά και δεν ήταν Σλάβοι. Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε το 323 π.χ., και οι Σκοπιανοί, που ανήκουν στα λεγόμενα νοτιοσλαβικά φύλα, ήρθαν στην συγκεκριμένη περιοχή 1.000 χρόνια (10 αιώνες) αργότερα (τον 6ο-7ο αιώνα μ.χ.). Τα ιστορικά στοιχεία είναι ατράνταχτα και αδιαμφισβήτητα, και ομιλούν όλα σαφώς υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας.

Η Μακεδονία μας είναι κομμάτι της ελληνικής ψυχής, της συλλογικής εθνικής συνείδησης, όπως είναι και η Ήπειρος, η Πελοπόννησος, η Θράκη, η Θεσσαλία, η Στερεά Ελλάδα, αλλά και κάθε σπιθαμή της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. Τα κομμάτια μιας ψυχής δεν παραδίδονται. Είναι το ιστορικό μας χρέος απέναντι στην πολύπαθη πατρίδα μας και στις γενιές που ακολουθούν.

*Ο Κωνσταντίνος Γεννάδης είναι Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, πτυχιούχος Νομικής των Πανεπιστημίων University of Northumbria at Newcastle της Μεγάλης Βρετανίας, και Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.